فَلَمَّا

ٱسۡتَيۡـَٔسُواْ

مِنۡهُ

خَلَصُواْ

نَجِيّٗاۖ

قَالَ

كَبِيرُهُمۡ

أَلَمۡ

تَعۡلَمُوٓاْ

أَنَّ

أَبَاكُمۡ

قَدۡ

أَخَذَ

عَلَيۡكُم

مَّوۡثِقٗا

مِّنَ

ٱللَّهِ

وَمِن

قَبۡلُ

مَا

فَرَّطتُمۡ

فِي

يُوسُفَۖ

فَلَنۡ

أَبۡرَحَ

ٱلۡأَرۡضَ

حَتَّىٰ

يَأۡذَنَ

لِيٓ

أَبِيٓ

أَوۡ

يَحۡكُمَ

ٱللَّهُ

لِيۖ

وَهُوَ

خَيۡرُ

ٱلۡحَٰكِمِينَ

٨٠

E kur e humbën shpresën prej tij, u veçuan për t’u konsultuar. Më i maddhi i tyre tha: “A nuk e dini që babi juaj ka marrë prej jush besën në All-llahun, e më parë çafrë padrejtësie keni bërë ndaj Jusufit?” Unë pra nuk ndahem kurrë prej kësaj toke (të Egjiptit) deri që të më lejojë babai im, ose të vendosë All-llahu (mirë) për mua, e Ai është gjykatës më i drejtë.