وَلَمَّا

فَتَحُواْ

مَتَٰعَهُمۡ

وَجَدُواْ

بِضَٰعَتَهُمۡ

رُدَّتۡ

إِلَيۡهِمۡۖ

قَالُواْ

يَٰٓأَبَانَا

مَا

نَبۡغِيۖ

هَٰذِهِۦ

بِضَٰعَتُنَا

رُدَّتۡ

إِلَيۡنَاۖ

وَنَمِيرُ

أَهۡلَنَا

وَنَحۡفَظُ

أَخَانَا

وَنَزۡدَادُ

كَيۡلَ

بَعِيرٖۖ

ذَٰلِكَ

كَيۡلٞ

يَسِيرٞ

٦٥

E kur i hapën barrët e tyre, e gjetën mallin e tyre që iu ishte kthyer dhe thanë: “O ati ynë, çka duam më tepër, qe ky është malli ynë që na u kthye, do të furnizojmë me drith familjen tonë, do ta ruajmë vëllain tonë dhe do ta shtojmë një barrë deveje, e kjo është sasi e lehtë (për sundimtarin)”.