ووهبنا له اهله ومثلهم معهم رحمة منا وذكرى لاولي الالباب ٤٣
وَوَهَبْنَا لَهُۥٓ أَهْلَهُۥ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةًۭ مِّنَّا وَذِكْرَىٰ لِأُو۟لِى ٱلْأَلْبَـٰبِ ٤٣
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
undefined
3
[ وَوَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ ] وه‌ كه‌سوكاریشیمان بۆ گێڕایه‌وه‌، ئه‌ووترێ: مردوونه‌ خوای گه‌وره‌ زیندووی كردونه‌ته‌وه‌، یاخود كۆی كردونه‌ته‌وه‌ له‌ دوای ئه‌وه‌ی بڵاو بوونه‌ته‌وه‌ [ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ ] وه‌ هاوشێوه‌ی ئه‌وانه‌یشى له‌گه‌ڵیاندا پێ به‌خشیوه‌ [ رَحْمَةً مِنَّا ] وه‌كو ڕه‌حمه‌تێك له‌ خوای گه‌وره‌وه‌ به‌هۆى ئارامگرتن و سوپاسگوزارى و رازى بوونى [ وَذِكْرَى لِأُولِي الْأَلْبَابِ (٤٣) ] وه‌ وه‌كو یادخستنه‌وه‌یه‌كیش بۆ ئه‌و كه‌سانه‌ی كه‌ خاوه‌ن عه‌قڵ و ژیرین كه‌ بزانن سه‌ره‌نجامى ئارامگرتن خۆشگوزه‌رانى و ده‌روى خێرو بردنه‌وه‌یه‌.