لِتَسْتَوٗا
عَلٰی
ظُهُوْرِهٖ
ثُمَّ
تَذْكُرُوْا
نِعْمَةَ
رَبِّكُمْ
اِذَا
اسْتَوَیْتُمْ
عَلَیْهِ
وَتَقُوْلُوْا
سُبْحٰنَ
الَّذِیْ
سَخَّرَ
لَنَا
هٰذَا
وَمَا
كُنَّا
لَهٗ
مُقْرِنِیْنَ
۟ۙ
[ لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ] تا بچنه سهر پشتیان و بڕۆن [ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ ] وه كاتێك كه سواریان بوون ئهو كاته یادی نیعمهتهكانی خوای گهوره بكهنهوه بهسهرتانهوه كه ئهم شتانهی بۆ ژێربار كردوون له دهریاو وشكانیدا
{دوعاى سوار بوونى ئاژهڵ و كهشتى}
[ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ (١٣) ] وه بڵێن: پاك و مونهزههی بۆ ئهو خوایهی كه ئهم شتانهی بۆ ژێربارو ئاسان كردووین كه ئهگهر خوای گهوره نهبوایه ئێمه تواناو دهسهڵاتمان نهبوو بهكاریان بێنین.