واذا قيل لهم اتقوا ما بين ايديكم وما خلفكم لعلكم ترحمون ٤٥
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱتَّقُوا۟ مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ٤٥
وَاِذَا
قِیْلَ
لَهُمُ
اتَّقُوْا
مَا
بَیْنَ
اَیْدِیْكُمْ
وَمَا
خَلْفَكُمْ
لَعَلَّكُمْ
تُرْحَمُوْنَ
۟
3
[ وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (٤٥) ] وه‌ كاتێك پێیان بووترێ ته‌قوای خوای گه‌وره‌ بكه‌ن و خۆتان بپارێزن له‌و به‌ڵایانه‌ی كه‌ له‌ پێش ده‌ستانه‌وه‌ دێت یان ئه‌وه‌ی كه‌ له‌ دواتره‌وه‌ دێت كه‌ ڕۆژی قیامه‌ته‌ به‌ڵكو خوای گه‌وره‌ ڕه‌حمتان پێ بكات، ئه‌وان وه‌ڵام ناده‌نه‌وه‌و پشتى تێ ده‌كه‌ن.