وَقَالَتِ
امْرَاَتُ
فِرْعَوْنَ
قُرَّتُ
عَیْنٍ
لِّیْ
وَلَكَ ؕ
لَا
تَقْتُلُوْهُ ۖۗ
عَسٰۤی
اَنْ
یَّنْفَعَنَاۤ
اَوْ
نَتَّخِذَهٗ
وَلَدًا
وَّهُمْ
لَا
یَشْعُرُوْنَ
۟
3
﴿وَقَالَتِ ٱمۡرَأَتُ فِرۡعَوۡنَ﴾ وَقَدْ هَمَّ مَعَ أَعْوَانه بقتله هو ﴿قُرَّتُ عَیۡنࣲ لِّی وَلَكَۖ لَا تَقۡتُلُوهُ عَسَىٰۤ أَن یَنفَعَنَاۤ أَوۡ نَتَّخِذَهُۥ وَلَدࣰا﴾ فَأَطَاعُوهَا ﴿وَهُمۡ لَا یَشۡعُرُونَ ٩﴾ بِعَاقِبَةِ أَمْرهمْ مَعَهُ