مَنْ
جَآءَ
بِالْحَسَنَةِ
فَلَهٗ
خَیْرٌ
مِّنْهَا ۚ
وَمَنْ
جَآءَ
بِالسَّیِّئَةِ
فَلَا
یُجْزَی
الَّذِیْنَ
عَمِلُوا
السَّیِّاٰتِ
اِلَّا
مَا
كَانُوْا
یَعْمَلُوْنَ
۟
[ مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ ] هه‌ر كه‌سێكیش كرده‌وه‌ی چاك بكات (كرده‌وه‌ى چاك ئه‌وه‌یه كه بۆ خوا بێت و بۆ ریا نه‌بێت، وه له‌سه‌ر سوننه‌ت بێت و بیدعه نه‌بێت) [ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا ] ئه‌وه خوای گه‌وره به باشتر پاداشتی ئه‌داته‌وه یه‌ك به ده، تا یه‌ك به حه‌وت سه‌د، تا زیاتر [ وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ ] وه هه‌ر كه‌سێكیش كرده‌وه‌ی خراپ بكات [ فَلَا يُجْزَى الَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (٨٤) ] ئه‌وا خوای گه‌وره سزایان ناداته‌وه ته‌نها به هاوشێوه‌ی خراپه‌كه‌ی خۆیان نه‌بێ، واته: یه‌ك به‌رامبه‌ر به یه‌كه.