یَوْمَ
یَاْتِ
لَا
تَكَلَّمُ
نَفْسٌ
اِلَّا
بِاِذْنِهٖ ۚ
فَمِنْهُمْ
شَقِیٌّ
وَّسَعِیْدٌ
۟
[ يَوْمَ يَأْتِ لَا تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ ] لهو ڕۆژهدا هیچ كهسێك ناتوانێ قسه بكات و عوزر بێنێتهوه، یان شهفاعهت بكات ئیلا به ئیزنی خوای گهوره نهبێ [ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ (١٠٥) ] خهڵكی دابهش ئهبنه دوو كۆمهڵ ههیانه ئههلی دۆزهخهو بهدبهخته، وه ههیشیانه ئههلی بهههشتهو بهختهوهره.