وَٱذۡكُر
رَّبَّكَ
فِي
نَفۡسِكَ
تَضَرُّعٗا
وَخِيفَةٗ
وَدُونَ
ٱلۡجَهۡرِ
مِنَ
ٱلۡقَوۡلِ
بِٱلۡغُدُوِّ
وَٱلۡأٓصَالِ
وَلَا
تَكُن
مِّنَ
ٱلۡغَٰفِلِينَ
٢٠٥

و پروردگارت را در دل خود، با تضرع و بیم، نه با صدای بلند، در صبحگاهان و شامگاهان، یاد کن، و از غافلان مباش.

وَٱذۡكُررَّبَّكَفِينَفۡسِكَتَضَرُّعٗاوَخِيفَةٗوَدُونَٱلۡجَهۡرِمِنَٱلۡقَوۡلِبِٱلۡغُدُوِّوَٱلۡأٓصَالِوَلَاتَكُنمِّنَٱلۡغَٰفِلِينَ٢٠٥