رَفِيعُ

ٱلدَّرَجَٰتِ

ذُو

ٱلۡعَرۡشِ

يُلۡقِي

ٱلرُّوحَ

مِنۡ

أَمۡرِهِۦ

عَلَىٰ

مَن

يَشَآءُ

مِنۡ

عِبَادِهِۦ

لِيُنذِرَ

يَوۡمَ

ٱلتَّلَاقِ

١٥

(او) بالا برنده درجات [ یا او صاحب درجات بلند است.] صاحب عرش، که روح (= وحی) را به فرمان خویش بر هر کس از بندگانش که بخواهد می‌فرستد، تا (او مردم را) از روز ملاقات (= قیامت) بترساند.