وَلَوۡ

يُؤَاخِذُ

ٱللَّهُ

ٱلنَّاسَ

بِظُلۡمِهِم

مَّا

تَرَكَ

عَلَيۡهَا

مِن

دَآبَّةٖ

وَلَٰكِن

يُؤَخِّرُهُمۡ

إِلَىٰٓ

أَجَلٖ

مُّسَمّٗىۖ

فَإِذَا

جَآءَ

أَجَلُهُمۡ

لَا

يَسۡتَـٔۡخِرُونَ

سَاعَةٗ

وَلَا

يَسۡتَقۡدِمُونَ

٦١

و اگر الله مردم را به (خاطر) ستم‌شان مؤاخذه می‌کرد، هیچ جنبنده‌ای بر روی آن (=زمین) باقی نمی‌گذارد، و لیکن آن‌ها را تا زمان معین مهلت می‌دهد، پس هنگامی‌که اجل‌شان فرا رسد، نه ساعتی تأخیر می‌کنند و نه ساعتی پیشی می‌گیرند.