فَإِذَا

لَقِيتُمُ

ٱلَّذِينَ

كَفَرُواْ

فَضَرۡبَ

ٱلرِّقَابِ

حَتَّىٰٓ

إِذَآ

أَثۡخَنتُمُوهُمۡ

فَشُدُّواْ

ٱلۡوَثَاقَ

فَإِمَّا

مَنَّۢا

بَعۡدُ

وَإِمَّا

فِدَآءً

حَتَّىٰ

تَضَعَ

ٱلۡحَرۡبُ

أَوۡزَارَهَاۚ

ذَٰلِكَۖ

وَلَوۡ

يَشَآءُ

ٱللَّهُ

لَٱنتَصَرَ

مِنۡهُمۡ

وَلَٰكِن

لِّيَبۡلُوَاْ

بَعۡضَكُم

بِبَعۡضٖۗ

وَٱلَّذِينَ

قُتِلُواْ

فِي

سَبِيلِ

ٱللَّهِ

فَلَن

يُضِلَّ

أَعۡمَٰلَهُمۡ

٤

پس هنگامی‌که (در میدان نبرد) با کسانی‌که کفر ورزیدند، روبرو شدید گردن‌ها (یشان) را بزنید، (و نبرد را ادامه دهید) تا هنگامی‌که (بسیاری از) آن‌ها را از پای در آوردید و) کشتید، پس بند (اسیران) را محکم ببندید، آنگاه پس از آن یا بر آنان منت گذارید (و آزاد‌شان کنید) یا (از آنان) فدیه بگیرید (و رهای‌شان کنید) تا جنگ بار سنگین خود را (بر زمین) نهد، (حکم) این است، و اگر الله می‌خواست از آن‌ها انتقام می‌گرفت و لیکن (می خواهد) بعضی از شما را با بعضی دیگر بیازماید، و کسانی‌که در راه الله کشته شدند، پس (الله) هرگز اعمال آن‌ها را نابود نمی‌کند.