وَتَحۡسَبُهُمۡ

أَيۡقَاظٗا

وَهُمۡ

رُقُودٞۚ

وَنُقَلِّبُهُمۡ

ذَاتَ

ٱلۡيَمِينِ

وَذَاتَ

ٱلشِّمَالِۖ

وَكَلۡبُهُم

بَٰسِطٞ

ذِرَاعَيۡهِ

بِٱلۡوَصِيدِۚ

لَوِ

ٱطَّلَعۡتَ

عَلَيۡهِمۡ

لَوَلَّيۡتَ

مِنۡهُمۡ

فِرَارٗا

وَلَمُلِئۡتَ

مِنۡهُمۡ

رُعۡبٗا

١٨

و (اگر به آن‌ها نگاه می‌کردی) می‌پنداشتی بیدارند، در حالی‌که آن‌ها خفته بودند، و ما آن‌ها را به سمت راست و چپ می‌گرداندیم، و سگ آن‌ها دست‌های خود را (بحالت پاسبانی) بر دهانۀ غار گشوده بود. اگر به آن‌ها نگاه می‌کردی قطعاً فرار می‌کردی، و تو از آن‌ها سخت می‌ترسیدی (و وجودت از وحشت پر می‌شد).