وَإِذَا

قِيلَ

إِنَّ

وَعۡدَ

ٱللَّهِ

حَقّٞ

وَٱلسَّاعَةُ

لَا

رَيۡبَ

فِيهَا

قُلۡتُم

مَّا

نَدۡرِي

مَا

ٱلسَّاعَةُ

إِن

نَّظُنُّ

إِلَّا

ظَنّٗا

وَمَا

نَحۡنُ

بِمُسۡتَيۡقِنِينَ

٣٢

و چون گفته می‌شود: «بی‌گمان و عدۀ الله حق است، و (در آمدن) قیامت هیچ شکی نیست» می‌گفتید: «ما نمی‌دانیم قیامت چیست؟ ما فقط گمانی داریم، و ما (دربارۀ آن) یقین کننده نیستیم».