وَإِنِ

ٱمۡرَأَةٌ

خَافَتۡ

مِنۢ

بَعۡلِهَا

نُشُوزًا

أَوۡ

إِعۡرَاضٗا

فَلَا

جُنَاحَ

عَلَيۡهِمَآ

أَن

يُصۡلِحَا

بَيۡنَهُمَا

صُلۡحٗاۚ

وَٱلصُّلۡحُ

خَيۡرٞۗ

وَأُحۡضِرَتِ

ٱلۡأَنفُسُ

ٱلشُّحَّۚ

وَإِن

تُحۡسِنُواْ

وَتَتَّقُواْ

فَإِنَّ

ٱللَّهَ

كَانَ

بِمَا

تَعۡمَلُونَ

خَبِيرٗا

١٢٨

و اگر زنی، از ناسازگاری یا اعراض شوهرش بیم داشت، پس بر آن دو گناهی نیست که با هم صلح کنند، و صلح، بهتر است، ـ اگر چه نفس‌ها را بخل فرا گرفته است ـ و اگر نیکی کنید و پرهیزگاری پیشه سازید (و گذشت کنید) قطعاً الله به آن چه انجام می‌دهید؛ آگاه است.