حَتَّىٰٓ

إِذَا

جَآءَ

أَمۡرُنَا

وَفَارَ

ٱلتَّنُّورُ

قُلۡنَا

ٱحۡمِلۡ

فِيهَا

مِن

كُلّٖ

زَوۡجَيۡنِ

ٱثۡنَيۡنِ

وَأَهۡلَكَ

إِلَّا

مَن

سَبَقَ

عَلَيۡهِ

ٱلۡقَوۡلُ

وَمَنۡ

ءَامَنَۚ

وَمَآ

ءَامَنَ

مَعَهُۥٓ

إِلَّا

قَلِيلٞ

٤٠

(این حالت همچنان ادامه داشت) تا زمانی که فرمان فرا رسید، و (آب از) تنور جوشیدن گرفت (به نوح) گفتیم: «از هر جفتی (از حیوانات) دوتا (نر ماده) در آن (کشتی) برگیر، و (همچنین) خاندانت را؛ جز کسی‌که وعدۀ (هلاک) قبلاً بر او مقرر شده است، و (نیز) کسانی‌که ایمان آورده‌اند (را برگیر)» و جز عدۀ اندکی همراه او ایمان نیاوردند.