لَّقَدۡ

أَضَلَّنِي

عَنِ

ٱلذِّكۡرِ

بَعۡدَ

إِذۡ

جَآءَنِيۗ

وَكَانَ

ٱلشَّيۡطَٰنُ

لِلۡإِنسَٰنِ

خَذُولٗا

٢٩

به راستی او مرا از ذکر (= قرآن) گمراه ساخت، بعد از آن که به سوی من آمده بود، و شیطان همواره انسان را تنها (و خوار) می‌گذارد».