لَّوۡلَآ

إِذۡ

سَمِعۡتُمُوهُ

ظَنَّ

ٱلۡمُؤۡمِنُونَ

وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ

بِأَنفُسِهِمۡ

خَيۡرٗا

وَقَالُواْ

هَٰذَآ

إِفۡكٞ

مُّبِينٞ

١٢

چرا هنگامی‌که این (تهمت) را شنیدید، مردان و زنان مؤمن نسبت به خود گمان خیر نبردند، و نگفتند: این تهمتی (بزرگ و) آشکار است.