يَٰصَٰحِبَيِ

ٱلسِّجۡنِ

أَمَّآ

أَحَدُكُمَا

فَيَسۡقِي

رَبَّهُۥ

خَمۡرٗاۖ

وَأَمَّا

ٱلۡأٓخَرُ

فَيُصۡلَبُ

فَتَأۡكُلُ

ٱلطَّيۡرُ

مِن

رَّأۡسِهِۦۚ

قُضِيَ

ٱلۡأَمۡرُ

ٱلَّذِي

فِيهِ

تَسۡتَفۡتِيَانِ

٤١

ای رفقای زندانی من! اما یکی از شما (آزاد می‌شود) پس سرور خویش را شراب خواهد نوشانید، و اما دیگری پس به دار آویخته می‌شود، آنگاه پرندگان از (گوشت) سر او خواهند خورد، امری که در(بارۀ) آن از من نظر خواستید، (چنین) مقدر شده است».