فَإِذَا

مَسَّ

ٱلۡإِنسَٰنَ

ضُرّٞ

دَعَانَا

ثُمَّ

إِذَا

خَوَّلۡنَٰهُ

نِعۡمَةٗ

مِّنَّا

قَالَ

إِنَّمَآ

أُوتِيتُهُۥ

عَلَىٰ

عِلۡمِۭۚ

بَلۡ

هِيَ

فِتۡنَةٞ

وَلَٰكِنَّ

أَكۡثَرَهُمۡ

لَا

يَعۡلَمُونَ

٤٩

پس چون به انسان (رنج و) زیانی برسد ما را می‌خواند، آنگاه چون از جانب خود به او نعمتی عطا کنیم، می‌گوید: «به سبب دانایی (و لیاقت) خودم به من داده شده» بلکه این آزمایشی است، و لیکن بیشتر‌شان نمی‌دانند.