سزاوار نیست که اهل مدینه، و اعراب (بادیهنشین) که اطراف آنها هستند، از (همراهی) رسول الله باز پس مانند، و نه برای (حفظ) جان خود، از جان او چشم بپوشند، این بدان سبب است که هیچ تشنگی و خستگی و گرسنگی در راه الله به آنها نمیرسد، و هیچ (جا منزل نمیکنند و) گامی که موجب خشم کافران شود؛ بر نمیدارند، و هیچ (دستبرد و) گزندی به دشمن نمیرسانند، مگر اینکه به (سبب) آن، عمل صالحی برایشان نوشته شود، بیگمان الله پاداش نیکوکاران را ضایع نمیکند.