وَٱتۡلُ

عَلَيۡهِمۡ

نَبَأَ

ٱلَّذِيٓ

ءَاتَيۡنَٰهُ

ءَايَٰتِنَا

فَٱنسَلَخَ

مِنۡهَا

فَأَتۡبَعَهُ

ٱلشَّيۡطَٰنُ

فَكَانَ

مِنَ

ٱلۡغَاوِينَ

١٧٥

و (ای پیامبر!) بر آن‌ها بخوان سر گذشت کسی را که آیات خود را به او دادیم، آنگاه از آن جدا (و عاری) گشت، پس شیطان درپی او افتاد، و از گمراهان شد.

و اگر می‌خواستیم (مقام و منزلت) او را با آن (آیات) بالا می‌بردیم، ولی او بسوی زمین (و دنیا) مایل شد (و به پستی گرایید) و از هوای خویش پیروی کرد، پس مثل او چون مثل سگ (هار) است که اگر به او حمله کنی، زبان از دهان بیرون می‌آورد، و اگر او را به حال خود و اگذاری، (بازهم) زبانش را از دهان بیرون می‌آورد، این مثل گروهی است که آیات ما را تکذیب کردند، پس (این) داستان‌ها را (بر آن‌ها) باز گوکن، شاید بیندیشند.