۞ وَٱلۡوَٰلِدَٰتُ

يُرۡضِعۡنَ

أَوۡلَٰدَهُنَّ

حَوۡلَيۡنِ

كَامِلَيۡنِۖ

لِمَنۡ

أَرَادَ

أَن

يُتِمَّ

ٱلرَّضَاعَةَۚ

وَعَلَى

ٱلۡمَوۡلُودِ

لَهُۥ

رِزۡقُهُنَّ

وَكِسۡوَتُهُنَّ

بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ

لَا

تُكَلَّفُ

نَفۡسٌ

إِلَّا

وُسۡعَهَاۚ

لَا

تُضَآرَّ

وَٰلِدَةُۢ

بِوَلَدِهَا

وَلَا

مَوۡلُودٞ

لَّهُۥ

بِوَلَدِهِۦۚ

وَعَلَى

ٱلۡوَارِثِ

مِثۡلُ

ذَٰلِكَۗ

فَإِنۡ

أَرَادَا

فِصَالًا

عَن

تَرَاضٖ

مِّنۡهُمَا

وَتَشَاوُرٖ

فَلَا

جُنَاحَ

عَلَيۡهِمَاۗ

وَإِنۡ

أَرَدتُّمۡ

أَن

تَسۡتَرۡضِعُوٓاْ

أَوۡلَٰدَكُمۡ

فَلَا

جُنَاحَ

عَلَيۡكُمۡ

إِذَا

سَلَّمۡتُم

مَّآ

ءَاتَيۡتُم

بِٱلۡمَعۡرُوفِۗ

وَٱتَّقُواْ

ٱللَّهَ

وَٱعۡلَمُوٓاْ

أَنَّ

ٱللَّهَ

بِمَا

تَعۡمَلُونَ

بَصِيرٞ

٢٣٣

و مادران (باید) فرزندان خود را دو سال تمام شیر دهند. (این دستور) برای کسی است که بخواهد دوران شیر خوارگی را تکمیل کند. و بر آن کس که فرزند برای او متولد شده (پدر) لازم است خوراک و پوشاک آنان (= مادران) را بطور شایسته (در مدت شیر دادن بپردازد) هیچ کس جز به‌اندازه توانایی‌اش مکلف نمی‌شود. نه مادر به خاطر فرزندش و نه پدر به سبب فرزندش باید زیان ببیند. و مانند همین (احکام) بر وارث (نیز) لازم است، پس اگر آن دو با رضایت و مشورت یکدیگر بخواهند. (کودک را زودتر) از شیر بازگیرند، گناهی بر آن‌ها نیست، و اگر خواستید که برای فرزندان خود دایه‌ای بگیرید، گناهی بر شما نیست؛ به شرط اینکه آنچه را که مقرر کرده‌اید، بطور شایسته بپردازید. و از الله بترسید، و بدانید که الله به آنچه انجام می‌دهید؛ بیناست.