أَنِ

ٱقۡذِفِيهِ

فِي

ٱلتَّابُوتِ

فَٱقۡذِفِيهِ

فِي

ٱلۡيَمِّ

فَلۡيُلۡقِهِ

ٱلۡيَمُّ

بِٱلسَّاحِلِ

يَأۡخُذۡهُ

عَدُوّٞ

لِّي

وَعَدُوّٞ

لَّهُۥۚ

وَأَلۡقَيۡتُ

عَلَيۡكَ

مَحَبَّةٗ

مِّنِّي

وَلِتُصۡنَعَ

عَلَىٰ

عَيۡنِيٓ

٣٩

که: «او را در صندوقی بگذار، آنگاه آن (صندوق) را به دریا بینداز، تا دریا او را به ساحل افکند، (و) دشمن من و دشمن او، او را برگیرد». و من محبتی از سوی خود بر تو افکندم و تا در برابر دیدگان من پرورش یابی.