قَالَ

لَقَدۡ

ظَلَمَكَ

بِسُؤَالِ

نَعۡجَتِكَ

إِلَىٰ

نِعَاجِهِۦۖ

وَإِنَّ

كَثِيرٗا

مِّنَ

ٱلۡخُلَطَآءِ

لَيَبۡغِي

بَعۡضُهُمۡ

عَلَىٰ

بَعۡضٍ

إِلَّا

ٱلَّذِينَ

ءَامَنُواْ

وَعَمِلُواْ

ٱلصَّٰلِحَٰتِ

وَقَلِيلٞ

مَّا

هُمۡۗ

وَظَنَّ

دَاوُۥدُ

أَنَّمَا

فَتَنَّٰهُ

فَٱسۡتَغۡفَرَ

رَبَّهُۥ

وَخَرَّۤ

رَاكِعٗاۤ

وَأَنَابَ ۩

٢٤

(داوود) گفت: به راستی او با در خواست یک میش تو که آن را به میش‌هایش بیفزاید بر تو ستم کرده است، و البته بسیاری از شریکان به یکدیگر ستم می‌کنند، مگر کسانی‌که ایمان آورده‌اند و کار‌های شایسته انجام داده‌اند، و اینان (نیز) اندک هستند. و داوود دانست که ما او را آزموده‌ایم، پس از پروردگارش آمرزش خواست، (و فروتنانه) به (رکوع =) سجده افتاد و (به سوی الله) رجوع کرد.