وَخُذۡ

بِيَدِكَ

ضِغۡثٗا

فَٱضۡرِب

بِّهِۦ

وَلَا

تَحۡنَثۡۗ

إِنَّا

وَجَدۡنَٰهُ

صَابِرٗاۚ

نِّعۡمَ

ٱلۡعَبۡدُ

إِنَّهُۥٓ

أَوَّابٞ

٤٤

و (به او فرمان دادیم که) دسته‌ای از شاخه‌های (باریک) را برگیر، پس با آن (همسرت را) بزن، و سوگند خود را مشکن، بی‌گمان ما او را شکیبا یافتیم، چه بندۀ خوبی، که بسیار رجوع کننده بود.