وَإِذَا

تُتۡلَىٰ

عَلَيۡهِمۡ

ءَايَٰتُنَا

بَيِّنَٰتٖ

قَالُواْ

مَا

هَٰذَآ

إِلَّا

رَجُلٞ

يُرِيدُ

أَن

يَصُدَّكُمۡ

عَمَّا

كَانَ

يَعۡبُدُ

ءَابَآؤُكُمۡ

وَقَالُواْ

مَا

هَٰذَآ

إِلَّآ

إِفۡكٞ

مُّفۡتَرٗىۚ

وَقَالَ

ٱلَّذِينَ

كَفَرُواْ

لِلۡحَقِّ

لَمَّا

جَآءَهُمۡ

إِنۡ

هَٰذَآ

إِلَّا

سِحۡرٞ

مُّبِينٞ

٤٣

و هنگامی‌که آیات روشن (و واضح) ما بر آنان خوانده شود، گویند: «این (محمد صلی الله علیه وسلم) جز مردی نیست که می‌خواهد شما را از آنچه نیاکان‌تان می‌پرستیدند؛ باز دارد» و گویند: «این (قرآن) جز دروغ بزرگی‌که به هم بافته شده نیست». و کسانی‌که کافر شدند، هنگامی‌که حق به سراغ آن‌ها آمد، دربارۀ آن گفتند: «این (قرآن) جز سحری آشکار نیست».