فَوَجَدَا

عَبۡدٗا

مِّنۡ

عِبَادِنَآ

ءَاتَيۡنَٰهُ

رَحۡمَةٗ

مِّنۡ

عِندِنَا

وَعَلَّمۡنَٰهُ

مِن

لَّدُنَّا

عِلۡمٗا

٦٥

پس (در آنجا) بنده‌ای از بندگانم (= خضر) را یافتند که از جانب خود به او رحمتی عطا کرده و علم فراوانی از نزد خود به او آموخته بودیم.