فَلَمَّا

جَاوَزَا

قَالَ

لِفَتَىٰهُ

ءَاتِنَا

غَدَآءَنَا

لَقَدۡ

لَقِينَا

مِن

سَفَرِنَا

هَٰذَا

نَصَبٗا

٦٢

پس هنگامی‌که (از آنجا) گذشتند، (موسی) به جوان (خدمت‌کار) خود (یوشع) گفت: «غذای‌مان را بیاور، که سخت از این سفرمان خسته شده‌ایم».

گفت: «به یاد داری، هنگامی‌که (برای استراحت) به کنار آن تخته سنگ پناه بردیم، من (در آنجا) ماهی را فراموش کردم؛ و جز شیطان (کسی) آن را از یاد من نبرد تا به یادش باشم، و ماهی بطرز شگفت آوری راه خود را در دریا پیش گرفت».