أَسۡكِنُوهُنَّ

مِنۡ

حَيۡثُ

سَكَنتُم

مِّن

وُجۡدِكُمۡ

وَلَا

تُضَآرُّوهُنَّ

لِتُضَيِّقُواْ

عَلَيۡهِنَّۚ

وَإِن

كُنَّ

أُوْلَٰتِ

حَمۡلٖ

فَأَنفِقُواْ

عَلَيۡهِنَّ

حَتَّىٰ

يَضَعۡنَ

حَمۡلَهُنَّۚ

فَإِنۡ

أَرۡضَعۡنَ

لَكُمۡ

فَـَٔاتُوهُنَّ

أُجُورَهُنَّ

وَأۡتَمِرُواْ

بَيۡنَكُم

بِمَعۡرُوفٖۖ

وَإِن

تَعَاسَرۡتُمۡ

فَسَتُرۡضِعُ

لَهُۥٓ

أُخۡرَىٰ

٦

آنان (زنان مطلقه) را در حد توان‌تان هر جای که خودتان سکونت دارید، سکونت دهید، و به آن‌ها زیان نرسانید تا (عرصه را) بر آنان تنگ کنید، (و پیش از پایان عده مجبور به ترک منزل شوند) و اگر باردار باشند نفقۀ آن‌ها را بدهید تا آن که حمل خود را بگذارند. پس اگر (فرزندتان را) برای شما شیر می‌دهند، مزدشان را بپردازید، و (این کار را) به نیکی و با مشورت همدیگر انجام دهید، و اگر به توافق نرسیدید، پس زن دیگری (به درخواست شوهر) او را شیر دهد.