وَنَضَعُ

ٱلۡمَوَٰزِينَ

ٱلۡقِسۡطَ

لِيَوۡمِ

ٱلۡقِيَٰمَةِ

فَلَا

تُظۡلَمُ

نَفۡسٞ

شَيۡـٔٗاۖ

وَإِن

كَانَ

مِثۡقَالَ

حَبَّةٖ

مِّنۡ

خَرۡدَلٍ

أَتَيۡنَا

بِهَاۗ

وَكَفَىٰ

بِنَا

حَٰسِبِينَ

٤٧

و (ما) در روز قیامت ترازوهای عدل را می‌نهیم، پس به هیچ کس، هیچ ستمی نمی‌شود، و اگر (عملی) به مقدار سنگینی یک دانۀ خردل باشد، آن را (به حساب) می‌آوریم، و حساب‌رسی ما کافی است.