قَالُواْ

سُبۡحَٰنَكَ

مَا

كَانَ

يَنۢبَغِي

لَنَآ

أَن

نَّتَّخِذَ

مِن

دُونِكَ

مِنۡ

أَوۡلِيَآءَ

وَلَٰكِن

مَّتَّعۡتَهُمۡ

وَءَابَآءَهُمۡ

حَتَّىٰ

نَسُواْ

ٱلذِّكۡرَ

وَكَانُواْ

قَوۡمَۢا

بُورٗا

١٨

گویند: «تو منزهی! برای ما شایسته نبود که به جای تو (اولیاء و) دوستانی برگزینیم، و لیکن آن‌ها و پدران‌شان را (از نعمت‌ها) بهره‌مند نمودی تا اینکه یاد (تو) را فراموش کردند، و گروهی هلاک (و تباه) شده شدند».