ثُمَّ

أَوۡرَثۡنَا

ٱلۡكِتَٰبَ

ٱلَّذِينَ

ٱصۡطَفَيۡنَا

مِنۡ

عِبَادِنَاۖ

فَمِنۡهُمۡ

ظَالِمٞ

لِّنَفۡسِهِۦ

وَمِنۡهُم

مُّقۡتَصِدٞ

وَمِنۡهُمۡ

سَابِقُۢ

بِٱلۡخَيۡرَٰتِ

بِإِذۡنِ

ٱللَّهِۚ

ذَٰلِكَ

هُوَ

ٱلۡفَضۡلُ

ٱلۡكَبِيرُ

٣٢

سپس (این) کتاب را به کسانی از بندگان‌مان که بر گزیده بودیم؛ به میراث دادیم، پس (برخی) از آنان بر خود ستم کردند و (برخی) از آنان میانه رَو بودند، و (برخی) از آنان به فرمان الله در نیکی‌ها پیشتازند، این همان فضل (و بخشایش) بزرگی است.