وَأُحِيطَ

بِثَمَرِهِۦ

فَأَصۡبَحَ

يُقَلِّبُ

كَفَّيۡهِ

عَلَىٰ

مَآ

أَنفَقَ

فِيهَا

وَهِيَ

خَاوِيَةٌ

عَلَىٰ

عُرُوشِهَا

وَيَقُولُ

يَٰلَيۡتَنِي

لَمۡ

أُشۡرِكۡ

بِرَبِّيٓ

أَحَدٗا

٤٢

(سر انجام عذاب الهی فرا رسید) و تمام میوه‌هایش را در بر گرفت و نابود شد. و او بخاطر هزینه‌هایی که صرف آن کرده بود؛ پیوسته دست‌هایش را به هم می‌مالید - در حالی‌که داربست‌های آن فرو ریخته بود- و می‌گفت: «ای کاش کسی را شریک پروردگارم قرار نداده بودم!»