وَمَا

كُنتَ

بِجَانِبِ

ٱلطُّورِ

إِذۡ

نَادَيۡنَا

وَلَٰكِن

رَّحۡمَةٗ

مِّن

رَّبِّكَ

لِتُنذِرَ

قَوۡمٗا

مَّآ

أَتَىٰهُم

مِّن

نَّذِيرٖ

مِّن

قَبۡلِكَ

لَعَلَّهُمۡ

يَتَذَكَّرُونَ

٤٦

و تو در کنار طور نبودی آنگاه که ندا دادیم، ولی این (و حی) رحمتی از جانب پروردگارت است؛ تا گروهی را بیم دهی که پیش از تو بیم‌دهنده‌ای برای آن‌ها نیامده بود، شاید که آن‌ها پند گیرند.