سَخَّرَهَا

عَلَيۡهِمۡ

سَبۡعَ

لَيَالٖ

وَثَمَٰنِيَةَ

أَيَّامٍ

حُسُومٗاۖ

فَتَرَى

ٱلۡقَوۡمَ

فِيهَا

صَرۡعَىٰ

كَأَنَّهُمۡ

أَعۡجَازُ

نَخۡلٍ

خَاوِيَةٖ

٧

(الله) هفت شب و هشت روز پی در پی آن را بر آن‌ها مسلط نمود، پس (اگر آنجا می‌بودی) (آن) قوم را آن (تند باد) مانند تنه‌های پوسیدۀ تو خالی درختان خرما، بر زمین افتاده (و هلاک شده) می‌دیدی.