خَٰشِعَةً

أَبۡصَٰرُهُمۡ

تَرۡهَقُهُمۡ

ذِلَّةٞۖ

وَقَدۡ

كَانُواْ

يُدۡعَوۡنَ

إِلَى

ٱلسُّجُودِ

وَهُمۡ

سَٰلِمُونَ

٤٣

(در حالی‌که) دیدگانشان (از ندامت و خجالت) فرو افتاده و ذلّت و خواری وجود‌شان را در بر گرفته است، و یقیناً که پیش از آن (در دنیا) در حالی‌که سالم بودند به سجود فرا خوانده می‌شدند.