قَالُوٓاْ

أَءِنَّكَ

لَأَنتَ

يُوسُفُۖ

قَالَ

أَنَا۠

يُوسُفُ

وَهَٰذَآ

أَخِيۖ

قَدۡ

مَنَّ

ٱللَّهُ

عَلَيۡنَآۖ

إِنَّهُۥ

مَن

يَتَّقِ

وَيَصۡبِرۡ

فَإِنَّ

ٱللَّهَ

لَا

يُضِيعُ

أَجۡرَ

ٱلۡمُحۡسِنِينَ

٩٠

(برادران) گفتند: «آیا به راستی تو همان یوسفی؟!». (یوسف) گفت: «(آری) من یوسفم، و این برادر من است، یقیناً الله بر ما منّت گذاشت، همانا هر کس پرهیزگاری کند و صبر نماید، بی‌گمان الله پاداش نیکو‌کاران را ضایع نمی‌کند».