وَلَوۡ

أَنَّ

لِكُلِّ

نَفۡسٖ

ظَلَمَتۡ

مَا

فِي

ٱلۡأَرۡضِ

لَٱفۡتَدَتۡ

بِهِۦۗ

وَأَسَرُّواْ

ٱلنَّدَامَةَ

لَمَّا

رَأَوُاْ

ٱلۡعَذَابَۖ

وَقُضِيَ

بَيۡنَهُم

بِٱلۡقِسۡطِ

وَهُمۡ

لَا

يُظۡلَمُونَ

٥٤

و هر کس که ستم کرده، اگر تمام آنچه در زمین است داشته باشد، حتماً (همه را) برای نجات خودش می‌دهد، و هنگامی‌که عذاب را ببیند، پشیمانی (خود) را کتمان کنند، و میان آن‌ها به عدالت داوری شود، و به آن‌ها ستم نخواهد شد.