وَلَمَّآ

أَن

جَآءَتۡ

رُسُلُنَا

لُوطٗا

سِيٓءَ

بِهِمۡ

وَضَاقَ

بِهِمۡ

ذَرۡعٗاۖ

وَقَالُواْ

لَا

تَخَفۡ

وَلَا

تَحۡزَنۡ

إِنَّا

مُنَجُّوكَ

وَأَهۡلَكَ

إِلَّا

ٱمۡرَأَتَكَ

كَانَتۡ

مِنَ

ٱلۡغَٰبِرِينَ

٣٣

و چون فرستادگان ما نزد لوط آمدند، از (دیدن) آن‌ها اندوهگین، و به خاطر آن‌ها دل‌تنگ شد، و (فرشتگان) گفتند: «نترس، و غمگین مباش، بی‌گمان ما تو و خانواده‌ات را نجات خواهیم داد؛ جز همسرت‌که از بازماندگان خواهد بود.