إِذۡ

أَنتُم

بِٱلۡعُدۡوَةِ

ٱلدُّنۡيَا

وَهُم

بِٱلۡعُدۡوَةِ

ٱلۡقُصۡوَىٰ

وَٱلرَّكۡبُ

أَسۡفَلَ

مِنكُمۡۚ

وَلَوۡ

تَوَاعَدتُّمۡ

لَٱخۡتَلَفۡتُمۡ

فِي

ٱلۡمِيعَٰدِ

وَلَٰكِن

لِّيَقۡضِيَ

ٱللَّهُ

أَمۡرٗا

كَانَ

مَفۡعُولٗا

لِّيَهۡلِكَ

مَنۡ

هَلَكَ

عَنۢ

بَيِّنَةٖ

وَيَحۡيَىٰ

مَنۡ

حَيَّ

عَنۢ

بَيِّنَةٖۗ

وَإِنَّ

ٱللَّهَ

لَسَمِيعٌ

عَلِيمٌ

٤٢

آنگاه که شما به کناره نزدیکتر بودید، و آن‌ها به کنارۀ دورتر بودند، و کاروان (قریش) پایین‌تر از شما بود، و اگر با یکدیگر وعده می‌گذاشتید، قطعا در (انجام) وعدۀ (خود) اختلاف می‌کردید، ولی الله (بدون میعاد، شما را جمع کرد و روبروی یکدیگر قرار داد) تا کاری را که می‌بایست انجام شود، به انجام برساند، تا آن که هلاک (و نابود) می‌شود، از روی دلیل (و حجت) هلاک شود، و کسی‌که زنده می‌ماند، از روی دلیل (و حجت) زنده ماند، و همانا الله شنوای داناست.