قَالُواْ

يَٰشُعَيۡبُ

أَصَلَوٰتُكَ

تَأۡمُرُكَ

أَن

نَّتۡرُكَ

مَا

يَعۡبُدُ

ءَابَآؤُنَآ

أَوۡ

أَن

نَّفۡعَلَ

فِيٓ

أَمۡوَٰلِنَا

مَا

نَشَٰٓؤُاْۖ

إِنَّكَ

لَأَنتَ

ٱلۡحَلِيمُ

ٱلرَّشِيدُ

٨٧

گفتند: «ای شعیب! آیا نمازت به تو فرمان می‌دهد که آنچه را که نیاکان‌مان می‌پرستیدند، رها کنیم، یا آنچه را می‌خواهیم در اموال‌مان انجام دهیم؟! بی‌گمان تو (مردی) بردبار عاقلی هستی!».