وَيَٰقَوۡمِ

لَآ

أَسۡـَٔلُكُمۡ

عَلَيۡهِ

مَالًاۖ

إِنۡ

أَجۡرِيَ

إِلَّا

عَلَى

ٱللَّهِۚ

وَمَآ

أَنَا۠

بِطَارِدِ

ٱلَّذِينَ

ءَامَنُوٓاْۚ

إِنَّهُم

مُّلَٰقُواْ

رَبِّهِمۡ

وَلَٰكِنِّيٓ

أَرَىٰكُمۡ

قَوۡمٗا

تَجۡهَلُونَ

٢٩

و ای قوم من! بر (رساندن) این (دعوت) از شما مالی نمی‌طلبم، پاداش من تنها بر الله است، و من (هرگز) کسانی را که ایمان آورده‌اند، (از خود) طرد نمی‌کنم، همانا آن‌ها پروردگارشان را ملاقات خواهند کرد، و لیکن من شما را قومی نادان می‌بینم.