وَنَادَىٰ

نُوحٞ

رَّبَّهُۥ

فَقَالَ

رَبِّ

إِنَّ

ٱبۡنِي

مِنۡ

أَهۡلِي

وَإِنَّ

وَعۡدَكَ

ٱلۡحَقُّ

وَأَنتَ

أَحۡكَمُ

ٱلۡحَٰكِمِينَ

٤٥

و نوح پروردگارش را ندا داد، پس گفت: «پروردگارا! همانا پسرم از خاندان من است، و بی‌گمان وعدۀ تو (دربارۀ نجات خاندانم) حق است، و تو بهترین داورانی».