قِيلَ

لَهَا

ٱدۡخُلِي

ٱلصَّرۡحَۖ

فَلَمَّا

رَأَتۡهُ

حَسِبَتۡهُ

لُجَّةٗ

وَكَشَفَتۡ

عَن

سَاقَيۡهَاۚ

قَالَ

إِنَّهُۥ

صَرۡحٞ

مُّمَرَّدٞ

مِّن

قَوَارِيرَۗ

قَالَتۡ

رَبِّ

إِنِّي

ظَلَمۡتُ

نَفۡسِي

وَأَسۡلَمۡتُ

مَعَ

سُلَيۡمَٰنَ

لِلَّهِ

رَبِّ

ٱلۡعَٰلَمِينَ

٤٤

به او گفته شد: «به صحن (قصر) داخل شو» پس هنگامی‌که آن را دید پنداشت که آب عمیقی است، و دو ساق (پای) خود را برهنه کرد (تا از آب بگذرد، سلیمان) گفت: «(این آب نیست) این صحنی صاف از آبگینه است». (ملکه) گفت: «پروردگارا! من به خود ستم کردم، و (اینک) با سلیمان برای الله پروردگار جهانیان تسلیم شدم»