۞ وَإِذِ

ٱسۡتَسۡقَىٰ

مُوسَىٰ

لِقَوۡمِهِۦ

فَقُلۡنَا

ٱضۡرِب

بِّعَصَاكَ

ٱلۡحَجَرَۖ

فَٱنفَجَرَتۡ

مِنۡهُ

ٱثۡنَتَا

عَشۡرَةَ

عَيۡنٗاۖ

قَدۡ

عَلِمَ

كُلُّ

أُنَاسٖ

مَّشۡرَبَهُمۡۖ

كُلُواْ

وَٱشۡرَبُواْ

مِن

رِّزۡقِ

ٱللَّهِ

وَلَا

تَعۡثَوۡاْ

فِي

ٱلۡأَرۡضِ

مُفۡسِدِينَ

٦٠

و (به یاد آورید) هنگامی را که موسی برای قوم خویش، آب خواست، پس گفتیم: «عصای خود را بر سنگ بزن» آنگاه دوازده چشمۀ آب از آن جوشید، و هر گروهی آبشخور خود را دانست، (و گفتیم): «از روزی الله بخورید و بیاشامید، و در زمین به تباهی مکوشید».