وَإِن

طَلَّقۡتُمُوهُنَّ

مِن

قَبۡلِ

أَن

تَمَسُّوهُنَّ

وَقَدۡ

فَرَضۡتُمۡ

لَهُنَّ

فَرِيضَةٗ

فَنِصۡفُ

مَا

فَرَضۡتُمۡ

إِلَّآ

أَن

يَعۡفُونَ

أَوۡ

يَعۡفُوَاْ

ٱلَّذِي

بِيَدِهِۦ

عُقۡدَةُ

ٱلنِّكَاحِۚ

وَأَن

تَعۡفُوٓاْ

أَقۡرَبُ

لِلتَّقۡوَىٰۚ

وَلَا

تَنسَوُاْ

ٱلۡفَضۡلَ

بَيۡنَكُمۡۚ

إِنَّ

ٱللَّهَ

بِمَا

تَعۡمَلُونَ

بَصِيرٌ

٢٣٧

اگر زنان را پیش از آنکه با آنان نزدیکی کنید، طلاق دادید در حالی‌که برای آن‌ها مهری تعیین کرده‌اید؛ پس نصف آنچه را تعیین کرده‌اید (به آن‌ها بدهید) مگر اینکه آنان (حق خود را) ببخشند. یا کسی‌که پیوند نکاح به دست اوست (شوهر) ببخشد (و تمام مهر را بدهد) و آنکه ببخشید به پرهیزگاری نزدیکتر است. و بزرگواری و نیکی را در میان خود فراموش نکنید، به راستی الله به آنچه می‌کنید؛ بیناست.