وَإِذَا
تُتۡلَىٰ
عَلَيۡهِمۡ
ءَايَٰتُنَا
بَيِّنَٰتٖ
مَّا
كَانَ
حُجَّتَهُمۡ
إِلَّآ
أَن
قَالُواْ
ٱئۡتُواْ
بِـَٔابَآئِنَآ
إِن
كُنتُمۡ
صَٰدِقِينَ
٢٥

و هنگامی‌که آیات روشن ما بر آن‌ها خوانده شود، حجتشان جز این نیست که گویند: «اگر راستگویید، نیاکان ما را (زنده کنید و) بیاورید».

وَإِذَاتُتۡلَىٰعَلَيۡهِمۡءَايَٰتُنَابَيِّنَٰتٖمَّاكَانَحُجَّتَهُمۡإِلَّآأَنقَالُواْٱئۡتُواْبِـَٔابَآئِنَآإِنكُنتُمۡصَٰدِقِينَ٢٥