يَٰٓأَيُّهَا

ٱلَّذِينَ

ءَامَنُواْ

لَا

تَكُونُواْ

كَٱلَّذِينَ

كَفَرُواْ

وَقَالُواْ

لِإِخۡوَٰنِهِمۡ

إِذَا

ضَرَبُواْ

فِي

ٱلۡأَرۡضِ

أَوۡ

كَانُواْ

غُزّٗى

لَّوۡ

كَانُواْ

عِندَنَا

مَا

مَاتُواْ

وَمَا

قُتِلُواْ

لِيَجۡعَلَ

ٱللَّهُ

ذَٰلِكَ

حَسۡرَةٗ

فِي

قُلُوبِهِمۡۗ

وَٱللَّهُ

يُحۡيِۦ

وَيُمِيتُۗ

وَٱللَّهُ

بِمَا

تَعۡمَلُونَ

بَصِيرٞ

١٥٦

ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! مانند کسانی نباشید که کفر ورزیدند، و درباره برادران‌شان چون به سفر رفتند (و مردند) یا در جنگ شرکت کردند (و کشته شدند) گفتند: «اگر آن‌ها نزد ما بودند، نمی‌مردند و کشته نمی‌شدند» تا الله این (گفتار) را حسرتی در دل‌های شان قرار دهد، و الله، زنده می‌کند و می‌میراند (زندگی و مرگ همه به دست الله است) و الله به اعمال شما بیناست.‌