ٱلَّذِيٓ

أَحَلَّنَا

دَارَ

ٱلۡمُقَامَةِ

مِن

فَضۡلِهِۦ

لَا

يَمَسُّنَا

فِيهَا

نَصَبٞ

وَلَا

يَمَسُّنَا

فِيهَا

لُغُوبٞ

٣٥

(همان) کسی‌که از فضل خویش ما را در این سرای اقامت (جاویدان) جای داد که در آنجا هیچ رنجی به ما نمی‌رسد، و در آنجا هیچ خستگی (و واماندگی) به ما نمی‌رسد.